W dniu 16 czerwca wrocławska Parafia świętych Braci Cyryla i Metodego obchodziła 40lecie pierwszej Boskiej Liturgii, jaka miała miejsce w święto Pięćdziesiątnicy 1973 roku- która wtedy przypadła na dzień 17 czerwca. Podczas przywitania przybyłego na uroczystości Arcybiskupa Jeremiasza o. Eugeniusz powiedział „…Ta pierwsza Boska Liturgia- w wypalonej i zbombardowanej wojennymi działaniami w pierwszej barokowej świątyni Wrocławia pwz. Św. Anny -była także pierwszą Służbą Bożą w pełni celebrowanej w języku polskim. Wcześniejsze takie Liturgie sprawowane przed wojną czy też na Warszawskiej Woli w latach 60tych były tylko częściowo w języku polskim. Nie był to łatwy czas, do wprowadzania takich „ inowacji” w życiu Cerkwi w Polsce; Także sama Cerkiew nie była na to przygotowana, przez brak odpowiednich tekstów, opracowań muzycznych, ale nade wszystko w sferze mentalnej. Było trudno i nawet „duchowo boleśnie”, prowadzić parafię. Powołanie tej placówki właśnie we Wrocławiu miało jednak swój głęboki zamysł umiejscowiony w decyzji ówczesnego ordynariusza wrocławskiego władyki Bazylego. Dolnośląski obszar misji uczniów Cyryla i Metodego, zapomniany i na co dzień niewidoczny, stać się miał terenem zapoznania z Prawosławiem - którego centrum była dźwigana także z ruin gotycka świątynia św. Barbary- dzisiejsza cerkiew katedralna Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy wraz z Wyspą Piaskową gdzie ulokowana jest cerkiew św. Cyryla i Metodego. Nie sposób nie wspomnieć, o nieprzypadkowych okolicznościach związanych z obiema świątyniami- dziś cerkwiami. Katedra- ulokowana wzdłuż średniowiecznych ulic św. Mikołaja i ul Ruskiej; zaś cerkiew „na Piasku” - w miejscu kaźni pierwszych chrześcijan Wrocławia, a później romańskiej świątyni św. męcz. Hadriana i Natalii. Ruiny cerkwi w roku 1966 były magazynem gdzie złożono eksponaty misji św. św. Cyryla i Metodego przywiezione z Moraw na potrzeby Muzeum Archeologicznego…
Dziś wiemy, iż powołanie drugiej parafii, było decyzją dobrą i natchnioną głęboką troską, o Te człowiecze losy, drogi i życiowe wybory, które wielu prowadziły i prowadzą do świętego Prawosławnego wyznawania Chrystusa…” I za te czterdzieści lat wytrwania i budowy Wspólnoty, dziękowaliśmy zgromadzeni wokół świętego Prestołu- gdzie moszczy-relikwie św. Tarasjusza patriarchy Konstantynopola –pod przewodnictwem naszego Władyki Arcybiskupa Jeremiasza. Głębokie przesłanie homilii Władyki, o chrześcijańskiej odpowiedzialności za „wszystkich i wszystko”, pracy i modlitwy, w sile i radości Paschy oraz trwania w nauczaniu Ojców i soborów, były słowami uwieńczenia minionego okresu i zachętą do dalszego rozwoju każdego z nas. Po Boskiej Liturgii – celebrowanej w cerkiewno słowiańskim i polskim języku ( co jest codziennością w Parafii CiM) odsłużone zostało Nabożeństwo Dziękczynne. Arcybiskup Jeremiasz nawiedził także dolną kaplicę Świętych Wileńskich Męczenników( gdzie mieszczą się także ich cząsteczki relikwii) po kapitalnej rekonstrukcji/ remoncie, oraz zapoznał się z wystawą fotografii otworkowej o. Sofroniusza z Jabłecznej. Wspólna agapa zakończyła świąteczne uroczystości.
| « poprzednia | następna » |
|---|
